Iemand die jou ziet

Door Redactie - In: therapie - 28 april 2018

Tekst I Hester Anschütz   Fotografie I Marijke de Vries


Lenny (10 jaar) had een jaar geleden buik-, hoofdpijn en nog allerlei andere gezondheidsklachten, waarvoor zijn huisarts geen fysieke oorzaak kon vinden. Het leek of Lenny de indrukken om hem heen te sterk in zich op nam en die niet goed kon verteren. Om hiermee om te leren gaan en beter in zijn eigen lijf te komen, ging Lenny een klein halfjaar wekelijks naar Marijke de Vries*, kunstzinnig therapeut in Haarlem, gespecialiseerd in hooggevoeligheid. Lenny’s moeder Katja vertelt over de ervaring met kunstzinnige therapie.   

Iemand die jou ziet

‘Lenny was vorig jaar vaak ziek en moest dan van school thuis blijven. Onze huisarts raadde ons aan kunstzinnige therapie te doen en zo kwam ik bij Marijke de Vries. Ik hoorde de term ‘hooggevoelig’ als mogelijke oorzaak van Lenny’s klachten. Ik hou echt niet van etiketten, maar het heeft Lenny wel geholpen om beter met zijn openheid om te gaan. Het is prima om heel gevoelig te zijn, als je handvaten krijgt om hiermee om te gaan en die heeft Marijke hem gegeven.

Toen we bij Marijke begonnen was Lenny niet zo assertief, vaak ziek, met hoofdpijn, buikpijn, dan weer oorontsteking. Volgens de huisarts zat hij te veel in zijn hoofd en kon het kunstzinnige werken helpen om in zijn lichaam te komen en indrukken beter te verteren, emotioneel en fysiek. Naast de kunstzinnige therapie hebben we hiervoor ook Oxaliszalf gebruikt, dat smeer je op de plek van de zonnevlecht. Dat is een antroposofisch geneesmiddel, een zalf die helpt om in je lichaam te komen. Dat hielp ook heel goed.

Lenny is heel gevoelig en slim, hij ziet alles en wil ook altijd voor iedereen zorgen. Daardoor komt hij nauwelijks aan zichzelf toe. In de therapie hebben ze eraan gewerkt dat Lenny zichzelf leert afschermen en in zijn lichaam een veilig huisje voor zichzelf vormt.

Tussen Marijke en Lenny klopte het meteen, vanaf het begin. Ik ben de eerste keer bij de therapie geweest en daarna ging Lenny alleen. Bij het intakegesprek moest hij een boom, een huis en een mens tekenen. Hij tekende het huis bovenop de boomtop, met nog stokjes erboven. Volgens Marijke staat het huis voor hoe je in je lijf zit en bij Lenny leek zijn tekening te zeggen dat het gevaarlijk is om in zijn lijf, het huis, te komen. Hij had ook nog een vuur onder de touwladder, die naar het huis leidt, getekend. Dit beeld klopte wel met waar Lenny last van had. Bijvoorbeeld in zijn klas, waar hij moeite had zich thuis te voelen en zijn eigen plekje te vinden.

Hierna hebben Marijke en hij het boek Sterke Wanja, van Otfried Pruessler, gelezen en het verhaal met pastelkrijt getekend. Sterke Wanja ligt zeven jaren lui op de kachel. Een mooi beeld voor Lenny, dat je lekker lui mag zijn en zo in je lijf kunt zakken. Ik vond dat ook heel mooi, maar na enkele weken kwam er iets in het verhaal voor, waar Lenny moeite mee had. Gelukkig heeft Marijke naar hem geluisterd en zijn ze met het verhaal gestopt. Daarna hebben ze stripfiguurtjes van Asterix en Obelix, Lenny’s helden, van bijenwas gemaakt.

Nu de therapie enkele maanden achter ons ligt, merk ik dat Lenny heeft begrepen dat hij een beetje op zichzelf moet letten en dat hij snapt dat hij zichzelf kan beschermen. Ik geloof dat de kunstzinnige therapie hem heeft laten ervaren, dat het eigenlijk om hem gaat en niet om de anderen en dat hij het mag zeggen, als iets hem niet bevalt.

Het was mooi om te zien hoe blij hij altijd van de therapie terug kwam. Het heeft hem goed gedaan, dat er iemand naar hem luisterde, hem zag en hem aandacht gaf. Ik denk dat dat iets met hem heeft gedaan. Alleen dát al!’ Of zoals Lenny het zelf zegt: ‘Ik vond het gewoon leuk bij Marijke.’

 

s I   Marijke de Vries, kunstzinnig therapeut in Haarlem, gespecialiseerd in hooggevoeligheid, www.kunsttherapiehaarlem.nl