Weerstand
Tekst Peter Borm | Beeld Shutterstock
Er lopen tegenwoordig vooral veel jongeren rond met een draadje geplakt achter de tanden. “Alles” wordt vastgeplakt, gefixeerd. Dat moet, weten ze, anders loopt het weer terug. Een elastiek dat je uitrekt wil ook weer terug. Natuurlijk heeft het vastplakken van tanden en kiezen in bepaalde omstandigheden absoluut ook mogelijkheden, voordelen en noodzakelijkheden. Het roept bij mij vaak de innerlijke reactie op: “niets in het leven staat vast, dus ook de tanden niet”.
Waarom wordt het dan toch gedaan? Om de stand van de gebitselementen die vaak met grote moeite en veel subtiele en intensieve arbeid tot stand gebracht is te consolideren en terugloop te voorkomen. “Relaps” heet dat in jargon. Hoe lang moet dat draadje daar dan blijven zitten? Tot je honderd bent, of minstens tot de tandarts het vertrouwen heeft dat het gevaar van relaps voorbij is.
Eén van de geheimen van het gebit is volgens mij “de beet” of vrijblijvender gezegd: het contact tussen onder- en bovenkaak. Alle gebitselementen zijn afzonderlijk met een bepaald hersengebiedje verbonden! Je zou dus kunnen zeggen dat het gebit ook een soort waarnemingsorgaan is: dichtbijten is het meest innerlijk fysieke gebaar dat je kunt maken. Het duidt je eigen “holletje” aan, de gehele mondholte. Daar ben je thuis als in je broekzak! Je kunt ook als fysiek eigen gebaar je handen ineenslaan, bijvoorbeeld als teken van opperste verbazing. Het gevoel is hetzelfde: het past, je bent thuis in je eigen vorm. Je herkent jezelf! Ik zeg altijd: “Zoals je dichtbijt, zo sta je in de wereld”.
Bezie de twee kwaliteiten: “vorm” en “beweging”, beide polair aanwezig in de mond: de gebitselementen als vorm enerzijds, de functie (slikken, kauwen, spreken) anderzijds. Het leven zelf is ongevormd, want altijd in beweging: de vorm staat (nog) niet vast. Het kan in principe nog alle kanten uit. Maar de vorm (door het draadje) wordt vastgezet, na een behandeling die van tevoren wordt berekend door een computer: alles op een rijtje, alles hetzelfde. Waar heb ik dit soort gelijkvormigheid vaker gezien, in de dierenwereld?
Peter Borm houdt praktijk in Arnhem. Hij gaf les aan de Duitse opleiding antroposofische tandheelkunde en werkt in Nederland structureel samen met een integratief arts en met meerdere euritmietherapeuten. | tandartsborm.nl