Urgent boek
“Hoe kunnen wij een persoonlijke, empathische verbinding maken met toekomstige generaties, met mensen dus die we nooit zullen ontmoeten en van wier leven we ons nauwelijks een voorstelling kunnen maken?” Door een goede voorouder te worden voor de kleinkinderen van onze kinderen. En de plek waar we wonen te verzorgen in plaats van te bevuilen.
Dat is wat onze generatie te doen staat, stelt publieksfilosoof Roman Krznaric. De sleutel ligt besloten in het resoluut afscheid nemen van het “touwtrekken om de tijd” en jezelf als spil daarin. Willen we de toekomst niet langer koloniseren met ons gedrag, dan zullen we moeten afkicken van het korte termijndenken. We weten waartoe dat leidt: meer ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen en existentiële dreigingen die elkaar steeds sneller opvolgen. De hoop schuilt in wat de Native Americans ons al voorleefden: zij waren gewend besluiten te doordenken op het effect voor de zeven generaties die ná hen kwamen. Krznaric bouwt dit mensbeeld verder uit, langs zes praktisch-prikkelende denkrichtingen. Van nederig leren omgaan met de diepe tijd, denken als erflater en hoeder van intergenerationele rechtvaardigheid en het oefenen van “kathedraaldenken”. Ook verkent hij een tegengif voor politieke kortzichtigheid en de niet te overschatten waarden van ecologische en culturele parameters voor de toekomst van onze achterkleinkinderen. Nuchter en kraakhelder geschetst – zeker ook voor (groot)ouders en opvoeders. Tip: kijk op goodancestorproject.org voor inspirerende filmpjes, verhalen en grafieken. Mag je gebruiken en delen – thuis, in de klas, binnen je netwerk. Het moet natuurlijk niet blijven bij het lezen (of luisteren) van dit urgente boek! | Manon Berendse 