Column Kalle Heesen - Slaap kindje, slaap…

Door Redactie - In: column - 18 januari 2024

Tekst Kalle Heesen  |  beeld beazy to/unsplash

‘Wat is nou de beste tip die je me kunt geven over het opvoeden van jonge kinderen?’ vroeg ik eens als verse vader aan een zeer ervaren begeleidster op onze zorgboerderij. ‘Ze laten slapen.’ antwoordde ze direct. Ik lachte. Ik dacht dat het een grap was, maar ze was bloedserieus. ‘Nee, écht!’ zei ze: ‘Kinderen worden tegenwoordig veel te vroeg wakker gemaakt. Dan zijn ze nog geen drie jaar oud en dan moeten ze al ergens iets van vínden! Dat is absurd.’

Column Kalle Heesen - Slaap kindje, slaap…

‘Is dat zo?’ vraag ik verbaasd. ‘Ja. De grote opgave voor jonge kinderen is om hun lichaam tot hun huis te maken. Dat doen ze van boven naar beneden. Eerst worden ze ‘baas’ over hun hoofd. Ze gaan hun hoofd rechtop dragen, proberen jou na te doen en leren praten. Daarom zijn buisjes in de oren een typisch onderwerp bij jonge kinderen. Zij zijn dan volop bezig met het veroveren van hun hoofd. Ze leven in de ‘feiten’. Een boom is een boom! Dat jij het een stomme boom vindt omdat die veel bladeren laat vallen, daar moet je hen nog niet mee vermoeien.’

‘Maar ergens een mening over hebben, ergens iets van vinden: dat doe je toch juist met je hoofd?’ mompelde ik. ‘Welnee,’ zei ze stellig, ‘dat zit lager, in de sfeer van sympathie en antipathie, weet je wel? Meningen vorm je pas veel later, in je wilsgebied. Als ze ergens iets van gaan vinden, is dat een reden om ‘de wereld in te gaan’. Dit hoort thuis in de pubertijd! Maar als jij hen als ouder maar vaak genoeg vraagt om ergens een mening over te hebben, dan gaan ze dat voor je doen. Want kinderen zijn enorm loyaal. Terwijl ze daar eigenlijk nog helemaal niet aan toe zijn. In dit stukje van hun menszijn mogen ze nog slapen. Snap je wat ik bedoel?’

‘Eh… ja…’ hoorde ik mezelf peinzend antwoorden. ‘Maar ik vind het best lastig om steeds te onthouden wat je bij welke leeftijd wel en niet moet doen,’ voegde ik er eerlijk aan toe. ‘Ik zal het voor je samenvatten in een versje’, grinnikte ze.

 

Slaap kindje, slaap…

Onze kleuters? Laat ze slapen!

Slapen voor emotie-schijn

Slechts feiten zijn voor hen de wereld

Alles is nog goed en rein.

 

Vermoei ze niet met jouw gevoelens

Vermoei ze niet met keuzestress

Laat ze leven in de feiten

Een stoel een stoel, een bes een bes.

 

En ons schoolkind? Laat hem slapen!

Slapen voor morele-schijn

Zijn omgeving is de wereld

Alles is nog mooi en fijn.

 

Vermoei hem niet met de ellende

Vermoei hem niet met lelijkheid

Laat hem leven onder mensen

De wereld en zijn eigenheid.

 

Onze pubers? Por ze wakker!

Wakker voor de toekomstvraag

Ze gaan op pad en moeten weten:

Hun levensschrift begint vandaag.

 

Vermoei ze met je overpeinzing

Vermoei ze met der werelds gunst

Laat ze stoeien met het leven

Vanaf nu ontwikkelen ze Levenskunst!

 

Kalle Heesen woont en werkt op een zorgboerderij in Drenthe, gespecialiseerd in de opvang en begeleiding van kinderen. Hoe is het om biologisch zorgboer te zijn en vader van een kleuter, een peuter en een baby'tje?