Vragen van een baby aan zijn ouders
Stroom gaat in gesprek met Esther, moeder van Olivier (16 maanden). Olivier wordt geboren met een gevoelig huidje. Dat uit zich in een terugkerend eczeem. De ouders willen niet direct naar medicijnen grijpen om dat eczeem de baas te worden. Ze gaan op bezoek bij het consultatiebureau in Zutphen. In gesprekken met de antroposofische arts wordt duidelijk: Olivier is een sensitief ventje met een reactieve huid. Dat vraagt in de eerste plaats om een pedagogische aanpak. Esther, zijn moeder, ziet dat een zalfje alleen niet helpt en leert praktisch om te gaan met zijn gevoeligheden.
Ik doe mijn baby een mutsje op, trek hem kleding aan van wol en zijde en gebruik alleen natuurzuivere producten. Hij gaat niet te vaak in bad en dan met Calendula-olie of zemelen. Een baby als Olivier is zo open dat hij begrenzing nodig heeft om niet overspoeld te raken door invloeden uit de omgeving. Dat betekent voor ons als ouders dat we keuzes moeten maken op allerlei gebied. Zijn eerste levensjaar ben ik nog niet gaan werken. Dat geeft rust en duidelijkheid. Verder kies ik ervoor dat hij in gezelschap niet door iedereen maar in de armen wordt genomen. Daar reageert hij namelijk op.’
Esther vertelt dat zijzelf zich na de drukte van veel bezoek een beetje ‘leeggelopen’ kan voelen: ‘Als ik daar al last van heb, zal dat voor Olivier nog méér gelden. Na stressmomenten komt vaak zijn huiduitslag terug. Zo spiegelt Olivier ons als ouders terug wat we beter wel of niet kunnen doen.’ ‘Op tijd eten en slapen. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar bij dit kind luistert het nauw! Na acht maanden de borst krijgt hij als bijvoeding biologische melkproducten en fruit. Gelukkig dat hij op voeding niet zo gevoelig reageert. Maar ik kies wel voor natuurzuivere producten. Olivier is nu 16 maanden en heeft veel minder last van eczeem. De laatste maanden is zijn huid rustig.’ Op het consultatiebureau krijgen de ouders van Olivier deskundig advies. Een voorbeeld: probeer alles wat er gebeurt te ondertitelen: ‘Nu krijg je je jas aan en gaan we even naar buiten’ of ‘Nu nog een schaaltje yoghurt, dan je pyjama aan en dan zingen we een liedje en ga je lekker slapen’ en ‘Kijk de poes schrikt van de sneeuw’. Op deze manier vindt een soort voorverteren plaats van de prikkels die binnenkomen bij Olivier. Als hij krampjes heeft kan een kamillewikkel helpen. Esther leert zo’n wikkel aan te brengen. En dan is er tenslotte de huiduitslag zélf. Die wordt voorzichtig bestreken met Rosatumcréme van Wala. Daarin zit onder andere olie van roos en geranium. Dat maakt de huid rustig.
Naast gesprekken over het vermijden van teveel aan prikkels, komt ook het vaccineren ter sprake. Esther: ‘Mijn man en ik hebben lang gewikt en gewogen hoe we met vaccinatie om zouden gaan. Welke prik is nu écht nodig? Uiteindelijk hebben we gekozen wat later met inenten te beginnen, vanaf zes maanden. Inclusief het kinkhoestvaccin, want het risico om die ziekte op te lopen, vonden we te groot. Inenten tegen Hepatitis B en Pneumokokken leek ons niet nodig. Je wordt wel aangesproken op niet-vaccineren. Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat je iets anders zou kiezen dan de algemene cocktail. Wij wonen in de buurt van wat je de ‘bible belt’ kan noemen. Dus krijg ik vragen of we religieuze redenen hebben om niet te vaccineren. Maar onze redenen zijn van andere aard. We maken keuzes vanwege de gevoeligheid van Olivier. Van ons mag hij met kleine stapjes zijn weerstand opbouwen en dan misschien over zijn huidprobleem heen groeien.