De deur uit voor een humaner dementiebeleid
Dinsdag 30 januari - Dementie is de snelstgroeiende doodsoorzaak in Nederland, volgens het CBS. 290.000 mensen hebben er nu al als patiënt mee te maken. Een veelvoud hiervan als naasten, mantelzorgers en zorgverleners. De kans is dus groot dat we allemaal al wel een situatie of iemand met dementie hebben meegemaakt.
Stap voor stap wordt ook duidelijk hoe we worstelen met de intensieve zorg voor deze snelgroeiende groep patiënten. Zeker in de covidjaren werd pijnlijk duidelijk dat we nog een heleboel te leren hebben over hoe we de zorg voor deze mensen die totaal afhankelijk worden van hun omgeving waardig en warm kunnen houden. Theatermaker Fred Delfgaauw en zorgvernieuwer Teun Toebes verdiepten zich in deze vraag en maakten er een bijzondere voorstelling en documentaire over.
Fred Delfgaauw is een legendarische poppenspeler die niet ging zitten niksen toen de Nederlandse theaters in lockdown waren. Hij ging verhalen verzamelen van mensen in verpleeghuizen die op die plek waarschijnlijk de laatste fase van hun leven in waren gegaan. Verrassende en ontroerende verhalen. Verhalen van leven en streven. Verhalen over alles wat onbegrijpelijk blijft en de flitsjes van inzicht die daar soms ook doorheen schieten.
Broos werd een hartverwarmend portret over ouder worden en een ode aan de levenskracht van de mensen die de poppenspeler had leren kennen. Het werd zeker ook een eerbetoon aan degenen die hen, onvermoeibaar en vaak ondergewaardeerd, verzorgen. Fascinerend is hoe Delfgaauw al deze perspectieven op het toneel brengt, samen met zijn levensgrote handpoppen. Binnen de kortste keren heb je het gevoel dat je kijkt naar echte mensen en leef je met hen mee. Broos is een voorstelling die herkenning oproept bij mantelzorgers en verzorgers en begrip wekt bij mensen die dementie nog niet van dichtbij hebben leren kennen.