Waarom keukenmagie zo veel waard is

Ooit was Stip gevestigd in een bedrijfspand, maar sinds 2012 gewoon thuis bij Marjolein en Huibert Stolker. Dochter Valentine klingelt de etensgong, Chris Klatte, Joris en Huibert Stolker komen naar beneden. Ook klanten schuiven regelmatig aan. Vandaag eten de vriendin van Joris en een huisvriend mee.

Maaltijd als extra arbeidsvoorwaarde

Marjolein zet dampende pannen en schalen op de ronde eettafel. ‘Vandaag eten we gestoofde snijbiet uit de moestuin, smeuïge gierst met een pittige groentenstoof en twee salades van Valentine: eentje met rode biet, appel en kappertjes en eentje met groene salade met olijfjes, rode paprika en sesamzaadjes.’ Marjolein bereidt voor haar collega’s en de gasten van Stip een warme lunch op werkdagen. Huibert glimlacht: ‘Vroeger toverde ze met twee pitjes een pan soep op tafel in dat kantoorpand, nu mogen we ons verheugen op een complete maaltijd. Voor mij is het echt een pilaar geworden. Een rustpunt.’ Voor Joris is de middagmaaltijd een extra reden om als webbouwer juist in familieverband te werken: ‘Ik ben opgegroeid met goed eten. Het is voor mij gewoon, totdat ik ergens anders eet en het verschil weer even proef tussen vullen of voeden. Mijn favoriet? De haverkroketjes van Marjolein!’ Glimlachend: ‘Zie het als een extra arbeidsvoorwaarde. Ik woon alleen en dan is het best lastig om goed uit te komen met verse ingrediënten.’

Collega Chris geniet ook van de sociale component. ‘Sinds een klein jaar lezen we een spreuk voordat we gaan eten – ik draag die graag voor. Even afstemmen en aandacht hebben voor elkaar en het moment.’ Valentine voegt toe: ‘Doordat je een maaltijd deelt, zie je andere kanten van elkaar. Ook van klanten, want er is tijd voor een losser gesprek. We hebben het over meer dan de huisstijl of website die ons samenbracht. Dat er voor ons gekookt wordt, vind ik een enorme toegevoegde waarde. De keukenmagie van Marjolein creëert saamhorigheid.’

Toegewijde kokkin

Marjolein: collega, partner en moeder, maar bovenal toegewijde kokkin met groene vingers. Zij verzorgt het bureauwerk, de drukwerkbegeleiding, boekhouding en de maaltijden. Marjolein: ‘Toen we vanuit huis gingen werken kon ik de lunch voor 6 tot 8 personen bereiden in mijn eigen keuken. Als je ’s middags warm eet, heb je na je werk meer tijd voor sporten of tuinieren. Je hoeft niet meer allemaal op eigen houtje te koken. Met die praktische gedachte is het begonnen, maar het is uitgegroeid tot heel veel meer.’ Marjolein kookt vanuit een sterk ontwikkeld gevoel voor wat vitaal is. Nog voordat ze twintig was volgde ze al kooklessen bij de Kleine Aarde en begon ze aan de vierjarige studie natuurgeneeskunde. Toen de kinderen naar de vrijeschool gingen, raakten zij en Huibert geïnteresseerd in de antroposofie. Vorig jaar volgde ze met Valentine de landbouwcursus bij Kraaybeekerhof, bij Michiel Rietveld. ‘De inzichten uit die cursus hebben me nog eens bevestigd in mijn gevoel dat alles met elkaar samenhangt en dat je die samenhang kunt consolideren. Door iedere keer opnieuw weloverwogen keuzes te maken. Ik denk dat voeding van dichtbij vitaler is, dus koester ik onze moestuin en koop ik zo direct mogelijk in: dus liever bij de boer dan in de supermarkt. Ik kook zo puur mogelijk en als er iets bewerkt moet worden, doe ik dat liever zelf. Wat doet voedsel met je? Die vraag kun je op zo veel manieren verkennen. Toen mijn schoonmoeder te eten kreeg uit de magnetron in haar verpleeghuis, ben ik me bijvoorbeeld gaan realiseren dat kookgeuren een functie hebben: ze bereiden je spijsvertering voor. Het zijn allemaal deelantwoorden op de vraag: Wat is nu echt belangrijk?’

Zorg voor de aarde

‘Ik denk dat onze aarde echt belangrijk is – we hebben goed voor haar te zorgen. Het gaat uiteindelijk om de intentie waarmee je leeft en werkt. Als ik er zo naar kijk, heeft onze lunchtraditie iets veel groters in gang gezet: het maakt ons als mens en als team coherenter. Het creëert ook andere contacten. Toen zorgboerderij De Hondspol hier in Driebergen in zwaar weer verkeerde, voelden we hoe belangrijk hun voortbestaan voor ons is. Er wordt wezenlijk werk verricht en er wordt al dertig jaar zonder gif geteeld. We geloven in hun werkwijze, ik doe er inkopen voor de lunches en onze moestuinvereniging neemt er mest af. Dus hebben we aangeboden om een website te bouwen voor hun crowdfundingsactie. Dat is wat wij konden, maar ook graag wilden doen. Het is een voorbeeld van hoe de gelaagde kringloop van Stip werkt.’