Zonder pardon

Het is waar, ik zou geen minister kunnen zijn: niet slim genoeg, te goed van vertrouwen, te vergeetachtig en te snel moe als ik een paar avonden achter elkaar heb vergaderd. Bovendien wil ik niet de indruk wekken dat ik het beter weet. Het is mijn vak als huisarts om de kennis die ik bezit juist alleen dan te delen met de hulpvrager – van mij mag u nog gewoon patiënt zeggen, dat vind ik een prachtig woord – als het ook voor de hulpvrager van pas komt. Dat lijkt me een gezond uitgangspunt. Maar het probleem is nu dat ik de deskundige ben op het gebied waar ik me opwind over de onkunde van de ministers. En wat hebben de ministers de laatste jaren gedaan waar ik dan zo boos om ben? Zij – de opeenvolgende ministers van Volksgezondheid – hebben de afgelopen jaren met een fijnzinnige precisie de beschikbaarheid van antroposofische middelen, waaronder goede middelen voor patiënten met kanker, de nek omgedraaid. Zonder pardon. Deze middelen waren – geheel in overeenstemming met de wens van vele artsen en dus een veelvoud aan patiënten – gewoon beschikbaar en hadden een traditie van jarenlang gebruik en vooral van veiligheid. Bovendien zijn deze middelen goed, goedkoop en veilig en worden zij milieubewust geproduceerd. Nu snap ik heel goed dat Vadertje Staat de consument wil beschermen tegen hebzucht en uitbuiting van de zieke en kwetsbare medemens. Want dat zit er vermoedelijk achter: ‘Grote Broer’ ziet toe dat de medemens geen ongeregistreerde middelen hoeft te nemen. Dat vind ik heel logisch, hoewel gezegd moet worden dat ‘Grote Broer’ gemakshalve zijn huiswerk maar half doet.

Minder logisch vind ik het volgende. De geneeskunde wordt geplaagd door hoge kosten. Technische oplossingen zijn onbetaalbaar geworden en een vreemd probleem bij bijvoorbeeld de antibiotica is dat zij steeds minder goed werken. U leest eigenlijk: relatief dure geneesmiddelen met veel bijwerkingen zijn volledig beschikbaar op de markt, maar zij doen steeds minder goed hun werk. U heeft tevens gelezen: zeer goedkope geneesmiddelen met nagenoeg geen bijwerkingen, die vaak zeer goed werken mogen in Nederland niet meer op de markt verschijnen. Uit onderzoek blijkt dat artsen die zich bezig houden met ‘Complementaire integratieve geneeskunde’ – zoals ik als antroposofisch huisarts – goedkoper werken en hun patiënten langer leven (goedkoop werken en je patiënten leven korter is uiteraard geen kunst). Nu wordt deze groep hardwerkende artsen hun instrumenten ontnomen die soms reguliere middelen kunnen vervangen of tenminste kunnen ondersteunen. Geneesmiddelen waar ik aan gehecht was, worden zonder pardon en zonder opgaaf van goede redenen van tafel geveegd. Er is helaas geen generaal pardon voor antroposofische geneesmiddelen.

Intussen is me weer duidelijk dat er veel werk aan de winkel is, dat patiëntengroepen er niet voor niets zijn en dat het maar goed is dat in veel steden de samenwerking tussen artsen- en patiëntengroepen zo bijzonder goed is. Anders zou je je nog zorgen gaan maken over de toekomst...