Mieke

Haar vader neemt tegenover mij plaats aan tafel. Hij vertelt dat hij met Mieke komt omdat ze andere kinderen knijpt en soms ook bijt. Vooral in de straat waar ze wonen, maar soms ook op het kinderdagverblijf waar Mieke twee dagen in de week naar toe gaat. Eigenlijk gaat het verder wel goed met haar, zegt vader. Er zijn wat eczeemplekjes in de elleboogplooien en in de knieholten. Het jeukt soms, ze zien haar krabben, maar niet zo dat ze er wakker van ligt.

Terwijl vader en ik praten, loopt Mieke de kamer rond, of eigenlijk, ze rent. Ze pakt een puzzel en probeert of ze de houten figuren op de goede plek kan leggen. Dat lukt haar goed. De puzzel ook afmaken, dat is lastiger want er is zoveel meer te zien. Vader vertelt dat als Mieke een dag op het kinderdagverblijf is geweest, ze de volgende dag nog drukker is en de hele dag aandacht nodig heeft. Eigenlijk zijn ze soms ten einde raad.

Ik kan me daar iets bij voorstellen als ik Mieke zo bezig zie.

Het is mooi om te zien hoe ze in alles geïnteresseerd is, maar te veel indrukken die binnenkomen putten haar uit en het maakt dat ze de indrukken niet goed kan verwerken. Ik leg vader uit dat ik het bijten van andere kinderen zie als een uiting van angst: Mieke is erg open voor indrukken, eigenlijk te open en ervaart daarom de dingen om haar heen als bedreigend. De eczeemplekjes passen hierbij. Ook wat we eten komt van buiten bij ons binnen en door het te verteren moeten we het ons eigen maken. Als dat niet lukt, nemen we als het ware een stukje buitenwereld in ons op. Een allergie kan hiervan een gevolg zijn, met uitingen als bijvoorbeeld eczeem.

Ik schrijf Mieke een poeder voor waarin zilver zit, homeopathisch verdund en gebonden aan een plant met de naam Bryophyllum, Broedblad in het Nederlands. Deze plant krijgt langs de bladranden allemaal kleine nieuwe plantjes, met worteltjes en al en is dus heel vruchtbaar, een teken van vitaliteit. Broedblad hoort tot de vetplanten-familie en die hebben als eigenschap dat ze zich, met hun dikke sap-opsparende bladeren, goed van hun omgeving kunnen afschermen, ook in minder gunstige omstandigheden. Zilver helpt om gezonde grenzen te bouwen, om jezelf niet te verliezen en bij jezelf te blijven. En er zit kalk van de oesterschelp in. Een mooi beeld: de oester met een parel er in. Een mooie parel, net zoals wij dat zijn, en daaromheen die duidelijke, stevige en beschermende schelp.

Als Mieke vier weken later terugkomt met haar vader is ze nog steeds levendig en bezig, maar wat me opvalt is dat ze nu geregeld stopt, me aankijkt en de tijd neemt te antwoorden op mijn vragen. Ik heb nu het gevoel echt contact met haar te hebben. Het eczeem is er nog iets, maar het is verbleekt en het jeukt niet meer. En het knijpen en bijten van andere kinderen? Dat heeft ze niet meer gedaan.

Margaret Vink is consultatief werkend antroposofisch arts in Zutphen