De mythe van het verwende kind
De mythe van het verwende kind | Alfie Kohn
Van de schrijver van het invloedrijke boek Onvoorwaardelijk ouderschap is nu dit tweede boek vertaald. Een prikkelende titel die mij doet denken aan een uitspraak van Paris Hilton: ‘Ik ken geen verwende kinderen die later een psychiater nodig hadden, andersom wel.’ Dit Amerikaanse boek start met een uiteenzetting over vermeende toegeeflijkheid van ouders: kinderen zouden tegenwoordig dusdanig worden vertroeteld dat het hen zou schaden.
Alfie Kohn concludeert dat het een hardnekkige overtuiging is, waar geen bewijs voor bestaat. Datzelfde geldt voor veel meer opvoedkundige overtuigingen, zoals bijvoorbeeld het stimuleren van competitie en prestatie en de overwaardering van zelfbeheersing en doorzettingsvermogen. Kohn laat zien dat deze overtuigingen eerder schadelijk zijn dan behulpzaam. Het verband met de psychiatrie beschrijft Kohn niet expliciet, maar kun je als lezer zelf makkelijk leggen. Met verwijzingen naar tal van onderzoeken en een scherpe pen maakt Kohn, die bekend staat als een voorvechter van progressief onderwijs, wetenschappelijk korte metten met zaken als straf, huiswerk, zittenblijven, toetsen, controle, dwang, karaktervorming, en voorwaardelijkheid als ideaal.
Een uitgebreid gedocumenteerd boek, ook relevant voor Nederlandse opvoeders, over vooral de onzin van allerlei bewuste én onbewuste maatschappelijk geaccepteerde opvoedmethoden, die in de basis meestal gericht zijn op kinderen laten doen wat hen is opgedragen. Kohn breekt een lans om met meer respect met kinderen om te gaan, en vooral het delen van meer liefde en plezier. Zijn pleidooi riep bij mij de behoefte op om heel hard naar mijn kind te hollen, alle huiswerk aan de kant te schuiven en gewoon samen iets leuks te doen! | Evi Koster
Samsara | € 19,90 