Rouwen en verwelkomen

Als je Monique Roosink vraagt wat er zo bijzonder is aan haar vak, krijg je veel warme woorden cadeau. ‘Als je net bevallen bent van een kindje, beland je in een bijzondere tussentijd. Alles is anders en je bent aan het herstellen. Dan kijk ik wat er nodig is. Dat kan een goed gesprek zijn, een voedzame lunch, een krachtsoep of ik spring op de fiets om een wollen rompertje te halen. Ik maak het in elk geval graag gezellig in huis. ‘Rommelen’ noem ik dat – de kraamperiode is gewoon een huiselijke tijd en goede voeding is dan extra belangrijk. Liefde, zorg en warmte is waar het om gaat, ook al moeten mensen soms wennen aan verzorgd worden. Het mooie is dat je als kraamverzorgster dichtbij een gezin mag staan. Het betekent ook, dat als het niet goed gaat, ik best bezig blijf met hen. Dan zoek ik na mijn werkdag nog eens wat op in een boek of op internet of ik overleg nog even met een collega. Na een gekke dag stuur ik ’s avonds ook nog wel eens een appje naar mijn kraamgezin.’

Contrastrijke week

‘Maar zo contrastrijk als bij Susannah en Mark heb ik het slechts één keer meegemaakt. Zij verwachtten hun derde kindje. Hun oudste zoon Arend was vijf jaar en bij de komst van broertje Emile had ik ook bij hen gekraamd. Toen belde de verloskundige me om te zeggen dat Arend onverwachts was overleden. Ze vroeg of ik nog wel wilde komen kramen. Daarover heb ik geen moment getwijfeld. Vier dagen later werd Olaf geboren. Het eerste wat ik iedere dag deed bij aankomst, was Arend gedag gaan zeggen. Hij lag thuis opgebaard op de eerste verdieping, de verdieping daarboven was de kraamkamer. De deur naar Arends kamertje stond altijd open. Die week kwamen vele mensen afscheid nemen van Arend én ze kwamen Olaf verwelkomen. Er vloeiden vele tranen en toch was het niet alleen maar verdrietig. Er werd gekookt, er kwam ongelooflijk veel post, Mark timmerde een mooi houten kistje en Emile speelde erin. Wat je eigenlijk voelde die week was heel veel liefde, die zelfs door onbekenden werd gebracht. Susannah en Mark hadden steun aan de gedachte dat iedere ziel zijn eigen weg te gaan heeft. Dat is het mooie van de antroposofie, als je gelooft in reïncarnatie. Voor Arend was het tijd om verder te gaan.’

Vertrouwen

‘Zo kijk ik ook naar het leven. Het allerergste wat je kan overkomen is je kind verliezen, maar geloof in een volgend leven haalt de scherpste kantjes er een beetje af. Mijn taak werd het die week om de rust te bewaken die de moeder dubbel nodig had: zij was niet alleen aan het herstellen en bezig met voeden, maar ze wilde natuurlijk ook een passend afscheid uit denken. Het werd een zeer doorleefde week. Niet alleen leven schenken is een heftig proces, omgaan met de dood is dat ook. Maar het mooie is wel dat je beide processen kunt aangaan vanuit een diep vertrouwen. Als je dat laat zien aan elkaar, geeft je dat ongelooflijke kracht. Het heeft me verbaasd, maar die week heb ik niet hoeven huilen – er was zo’n goede energie in huis. Pas aan het einde van het jaar, toen ik met mijn collega’s terugblikte op wat we allemaal hadden meegemaakt in onze gezinnen, kwamen de tranen en kon ik niet meer stoppen. Liefde stroomt, zeggen ze wel eens.’

---

Verder lezen?

Het verhaal van dit kraamgezin van Monique werd gepubliceerd in de bewaarglossy Moederen. Via deze link kun je het gratis downloaden.

https://natuurlijkzwangerzijn.nl/bestel.html

Wie is Monique Roosink?

Als klein meisje wist Monique al dat ze wilde gaan kramen, maar door een hernia duurde het een tijd voordat haar wens in vervulling ging. Toen ze moeder werd en haar kinderen naar de vrijeschool gingen, kwam van het een het ander. Haar wereld verdiepte zich, ook door het leven met het jaar en de vele conferenties die er op haar Geert Groote School georganiseerd werden. Ze leerde het vak van kraamverzorgster alsnog, werkte drie jaar in het Geboortecentrum Amsterdam en ze verdiepte haar kennis van de natuurlijke geboortezorg. Gezonde voeding voor het hele gezin heeft haar speciale aandacht, daarom rondde ze onlangs een opleiding af tot kindervoedingscoach. Sinds 2012 werkt Monique als zzp-er binnen een Amsterdams collectief van kraamverzorgsters. | natuurlijkekraamzorg.nl

Kook je mee?

Krachtsoep van Monique
voedzaam & verwarmend

200 g rode linzen
1,5 l bouillon
3 uien: de helft gesnipperd, de helft grof gesneden
1 stukje verse gember, gesnipperd
2 tenen knoflook, in plakjes
1 tl koriander
1 tl komijn
1 tl kurkuma of kerrie
1 blik tomaten in stukjes (400 g)
halve biologische citroen in partjes

Spoel de linzen net zo lang tot het spoelwater helder blijft. Bak de uien en gember in een beetje olie, voeg alle droge kruiden toe en bak even mee. Voeg knoflook, tomaten, linzen en bouillon toe en laat aan de kook komen. Gaar de soep dan een half uur op een laag pitje. Pureer met de staafmixer of houd de soep grof – net wat je lekker vindt. Breng op smaak met zout, peper en eventueel wat gedroogde koriander en/of komijn. Voeg de partjes citroen toe. Een toef verse koriander erbij is lekker!