Ik kan nu veel meer zelf mijn leven leven

Nadine: ‘Door chronische rugklachten raakte ik in de periode na mijn eindexamen aan bed gekluisterd. Dat maakte me erg ongelukkig; de toekomst van reizen en studeren die ik voor me zag viel in duigen en ik ontwikkelde paniekaanvallen. Op een gegeven moment werden mijn angsten zo groot dat ik hulp ben gaan zoeken. Die vond ik in eerste instantie bij een psycholoog van Queeste (een antroposofische GGZ-instelling, zie pag. 6). De psycholoog zag al snel dat alléén gesprekken mij niet verder zouden helpen. Zij verwees me naar Nieuw Rijsenburg, een zorgboerderij, waar ik werkte en diverse groepstherapieën deed. Ik heb er uiteindelijk negen maanden dagbehandeling gevolgd, in het begin vier dagen per week. Mijn dagen op Nieuw Rijsenburg zagen er zo uit:

9.00      De gezamenlijke dagopening van cliënten, mentoren en werkbegeleiders, waarin je je persoonlijke voornemen voor die dag formuleerde

9.30      Aan het werk, in de veehouderij, keuken of moestuin

11.00     Koffiepauze

11.30     Groepstherapie, bijvoorbeeld kunstzinnige therapie, waarin ik stil stond bij mijn proces. Of muziektherapie, waar we ritme- of improvisatieoefeningen deden. Of psychodynamische groepstherapie, daar ging het om de interactie met je groepsgenoten. Je kon ook kiezen voor de mindfulnessgroep, waarin je aan de slag ging met mindfulness oefeningen

13.00     Middagpauze, met een maaltijd bereid door de keukengroep, met ingrediënten uit de tuin

14.00     Opnieuw werken of groepstherapie

16.00     Een gezamenlijke dagsluiting, waarin je terugblikte op de dag en evalueerde in hoeverre je je voornemen waar had kunnen maken

Wat mij zeer geholpen heeft is dat je persoonlijke mentor de hele dag aanwezig en aanspreekbaar was. Alleen al door het idee dat ik ieder moment ergens terecht zou kunnen, was ik veel minder bang om in paniek te raken. Naast de therapieën en het werk, was voor mij vooral de omgang met de groep leeftijdsgenoten (18-30 jaar) heel belangrijk. De sfeer was vanaf het begin goed en veilig omdat we allemaal ‘in hetzelfde schuitje zaten’. We konden heel open naar elkaar zijn. Van hen heb ik nog het meest geleerd en ik heb nieuwe vrienden gemaakt. Het bijzondere aan de dagbehandeling op Nieuw Rijsenburg was, vind ik, dat er enerzijds een duidelijk programma was, met anderzijds toch veel ruimte voor je eigen wensen en ideeën. Ik heb de dagbehandeling langzaam kunnen afbouwen, tot april dit jaar, omdat Nieuw Rijsenburg toen moest sluiten, vanwege bezuinigingen. Dat vind ik echt doodzonde omdat juist de unieke combinatie van werk en therapie mij erg heeft geholpen. Ik hoop dat er in de toekomst weer in zo’n instelling geïnvesteerd zal worden.  

Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat ik nu veel meer zelf mijn leven kan leven, in plaats van dat ik door het leven geleefd word. Het gaat nu goed met me, de hernia is genezen, mede door reguliere oefentherapie, en de angstaanvallen zijn verminderd, omdat ik ermee heb leren omgaan. Sinds september 2014 volg ik, naast een deeltijdstudie taal- en cultuurstudies, nog één dag per week therapie bij het therapeuticum in Utrecht. Hier ga ik voorlopig door met mijn doel: mijn basis waarin ik mijzelf kan dragen, in alle opzichten, nog steviger te maken.’